Gdy wolą spadkodawcy jest przekazanie poszczególnych przedmiotów na własność określonej przez niego osobie, może to uczynić poprzez ustanowienie zapisu testamentowego. Osoba obdarowania nie staje się wówczas spadkobiercą, a zapisobiercą. W przypadku zapisu zwykłego skutkuje to brakiem odpowiedzialności za długi spadkowe, ale własność zapisanego przedmiotu nie staje się dla zapisobiercy automatyczna. Może on żądać od spadkobiercy przeniesienia na własność określonego przedmiotu. W przypadku zapisu windykacyjnego zapisobierca odpowiada za długi spadkowe, a w określonych sytuacjach za zachowek.

Jaki natomiast wpływ na ustalenie udziałów w dziedziczeniu ma zapis testamentowy?
W sytuacji, gdy zapisy ustanowione przez spadkodawcę wyczerpują prawie cały spadek, zapisobierców uznaje się za spadkobierców powołanych do całego spadku. W takiej sytuacji wielkość ich udziałów określana jest proporcjonalnie do wartości przeznaczonych im przedmiotów.

Co w przypadku gdy w gminie, w której planujemy inwestycję budowlaną nie ma uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego?

Zasadniczo w tego typu sprawach należy wystąpić do gminy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Warunkiem wydania decyzji o warunkach zabudowy jest zgodność projektowanej inwestycji z przepisami prawa powszechnie obowiązującego.

Pomimo faktu, iż studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego terenu nie jest aktem prawa miejscowego czyli nie jest aktem powszechnie obowiązującym to przy wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy nie można pominąć jego ustaleń, co potwierdzają liczne orzeczenia sądów administracyjnych oraz prezentowany w doktrynie pogląd, zgodnie
z którym studium stanowi podstawę wszelkich działań podejmowanych na terenie gminy
w zakresie planowania i zagospodarowania przestrzennego.

Tak tytułem przykładu można powołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia
6 sierpnia 2009 r., sygn. akt II OSK 1250/08 – „ (…) powyższa regulacja nie oznacza, że decyzje administracyjne wydawane dla terenów objętych studium mogą być sprzeczne z jego ustaleniami.” oraz postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 2016 r., sygn. akt II OSK 260/16 – „Tym samym istnieje ścisły związek pomiędzy studium i planem miejscowym, który sprawia, że nie można zasadnie twierdzić, iż studium nie ma żadnego znaczenia dla właściciela nieruchomości. Wręcz przeciwnie, studium, mimo że nie jest aktem prawa miejscowego, poprzez to, że wiąże organy gminy przy uchwalaniu planu miejscowego, ma istotne znaczenie dla kształtowania sytuacji prawnej właściciela nieruchomości położonej na terenie gminy.”

Reasumując, jeśli więc inwestor planuje inwestycję na obszarze nieobjętym planem zagospodarowania przestrzennego czynnością niezbędną jest sprawdzenie czy inwestycja ta będzie zgodna ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla danego terenu.

Spadek wakujący to spadek, który nie został objęty przez spadkobierców. Natomiast spadek bezdziedziczny to spadek, co do którego nie ma spadkobierców. I takie właśnie spadki przechodziły – zgodnie z postanowieniami Kodeksu Napoleona – na Skarb Państwa.

Kilka lat temu organy Skarbu Państwa zaczęły kwestionować nabycie spadków przez spadkobierców dawnych właścicieli nieruchomości, twierdząc, że prawa te przeszły na Skarb Państwa i nigdy nie były nabyte przez tychże spadkobierców.

Pojawił się więc dość poważny problem prawny w tym zakresie.

Orzecznictwo sądów powszechnych potwierdza jednak, że nie można uznać spadku za wakujący oraz bezdziedziczny jeśli spadkobiercy objęli spadek, oraz wykonywali czynności właścicielskie tj. np. administrowanie nieruchomością, złożenie wniosku dekretowego o przyznanie prawa własności czasowej do nieruchomości, etc.

Sukcesy >>