Co w przypadku gdy w gminie, w której planujemy inwestycję budowlaną nie ma uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego?

Zasadniczo w tego typu sprawach należy wystąpić do gminy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Warunkiem wydania decyzji o warunkach zabudowy jest zgodność projektowanej inwestycji z przepisami prawa powszechnie obowiązującego.

Pomimo faktu, iż studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego terenu nie jest aktem prawa miejscowego czyli nie jest aktem powszechnie obowiązującym to przy wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy nie można pominąć jego ustaleń, co potwierdzają liczne orzeczenia sądów administracyjnych oraz prezentowany w doktrynie pogląd, zgodnie
z którym studium stanowi podstawę wszelkich działań podejmowanych na terenie gminy
w zakresie planowania i zagospodarowania przestrzennego.

Tak tytułem przykładu można powołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia
6 sierpnia 2009 r., sygn. akt II OSK 1250/08 – „ (…) powyższa regulacja nie oznacza, że decyzje administracyjne wydawane dla terenów objętych studium mogą być sprzeczne z jego ustaleniami.” oraz postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 2016 r., sygn. akt II OSK 260/16 – „Tym samym istnieje ścisły związek pomiędzy studium i planem miejscowym, który sprawia, że nie można zasadnie twierdzić, iż studium nie ma żadnego znaczenia dla właściciela nieruchomości. Wręcz przeciwnie, studium, mimo że nie jest aktem prawa miejscowego, poprzez to, że wiąże organy gminy przy uchwalaniu planu miejscowego, ma istotne znaczenie dla kształtowania sytuacji prawnej właściciela nieruchomości położonej na terenie gminy.”

Reasumując, jeśli więc inwestor planuje inwestycję na obszarze nieobjętym planem zagospodarowania przestrzennego czynnością niezbędną jest sprawdzenie czy inwestycja ta będzie zgodna ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla danego terenu.